Wzrok dostarcza najwięcej dokładnych informacji o otoczeniu, z tego względu jest najważniejszym zmysłem. Rozwija się bardzo intensywnie w pierwszych latach życia i powinien pozostawać pod stałą kontrolą.
Ważna jest wczesna ocena stanu oczu dziecka chociażby podczas badań bilansowych. Lekarz pediatra sprawdza wzrok dziecka i w razie potrzeby kieruje na dalsze badania okulistyczne.
Trzeba jednak pamiętać o tym, że badanie przeprowadzone w gabinecie pediatrycznym jest bardzo proste i krótkie. Mimo, że pozwala wykryć niektóre prostsze nieprawidłowości w rozwoju układu wzrokowego , to nie zawsze ujawni bardziej skomplikowane wady. Powodem takiego stanu rzeczy jest najczęściej akomodacja oka. Akomodacja zmusza oczy dziecka do pracy. Praca oczu prowadzi do wyrównania wady wzroku kosztem stałego wysiłku. Dziecko pozornie widzi bardzo dobrze, ale będzie odczuwać objawy zmęczenia oczu.
Najbardziej wyraźne sygnały, że ze wzrokiem zieje się coś złego, to:
-mruenie oczu, szczególnie przy patrzeniu w dal
-trudności ze skupieniem obu oczu na danym przedmiocie (zezowanie),
-gorsze widzenie przy słabym oświetleniu
-ustawianie głowy podczas czytania, pisania, oglądania przedmiotów z bliska ( niechęć do tych czynności)
-trudności z rozróżnianiem figur, kształtów, wielkości, barw
-opuszczanie głowy bliżej kartki przy czytaniu
-bóle głowy, dwojenie obrazów, częste zmęczenie czy pocieranie powiek.
Dodatkowo wady wzroku nie tylko utrudniają prawidłowe widzenie, ale w szczególnych przypadkach mogą prowadzić do nieprawidłowego ustawienia oczu (zeza). W konsekwencji może zaistnieć wyłączenie jednego oka z procesu widzenia (tłumienie) i brak widzenia obuocznego.
